üretkenlik mi zorunluluk mu?
Son zamanlarda hep üretkenlik ile ilgili şeyler okuyorum, izliyorum çünkü o yöne itiliyorum. Sanki hep bir şeyler yapmak zorundaymışım, kendimi ve çevremi geliştirmem gerekiyormuş gibi hissediyorum. Bunun nedenini hep merak etmişimdir, niye kendimi bir şeyler yapmak için zorlamalıyım ki? Toplum mu bunu dikte eden, sosyal medya mı yoksa kendim miyim aslında?
Bence hepsinin karışımı çünkü çevremizde olan insanları ilham alıp bir şeyler yapmaya çalışıyoruz ve hayatımızı da bir tık ona göre şekillendiriyoruz. Bu tam olarak görüp aynısını yapmak değil aslında bir şeyi beğenmeyip onu yapmamayı seçmek de bir şekillendirme biçimi.
Sosyal medyanın bunda büyük bir etkisi olduğunu düşünüyorum, özellikle pandemi sürecinde. Eve kapandığımızdan beri sosyal medyadan takip edebiliyoruz insanları çünkü yüz yüze iletişim çok çok aza indi. Medyada gördüklerimiz bizi bir şeyler yapmaya itti. Pandemide herkesin ekmek ya da hamur işi yapmaya başlaması, spor ve egzersiz videolarının izlenme oranlarının artması, birçok insanın puzzle yapmaya başlaması gibi birçok örnek sayabilirim.
Kendimizin de bunun bir sebebi olduğundan bahsetmiştim, nedeni basit aslında: kendimizi diğer insanlarla karşılaştırıyoruz. “Onlar yapıyorsa neden ben de yapmayayım” diyip bir sürü işe atılmışızdır hayatımızda. Ama benim asıl merak ettiğim konu neden kendimizi üretken olmaya zorlayıp olamadığımızda üzülmemiz. Herkes aynı şeyi, aynı şekilde yapmak zorunda değil.
Pandemi sırasında insanlara diretilen bu konu beni çok irite etmişti. Herkes kitap okumalı, spor yapmalı, kendini geliştirmeliymiş gibi. Koskoca bir pandemiden geçiyoruz, ilk defa böyle bir şey yaşıyoruz ve ne yapacağımızı bilmememiz hatta bir şey yapmak istememiz çok normal değil mi? Psikolojimizin ne durumda olduğunu dahil çözemediğimiz zamanlardan geçtik.
Evdeyiz, kendimizi tanımak ve geliştirmek için gayet güzel bir zaman gibi görünse de normal şartlar altında değiliz. Stres, gelecek kaygısı, özlem ve daha birçok duyguyu aynı anda yaşıyoruz. Bu yüzden kendimizi gerçeklikten biraz uzaklaştırıp kendimizi mutlu hissetmek için yaptığımız şeylerden pişmanlık duymamamız gerektiğini düşünüyorum.
Odaklanmak zor, sevdiğimiz insanlardan, aktivitelerden çok uzağız; normal bir dönemden geçmiyoruz. Bu yüzden de evde verimli zaman geçiremiyoruz diye kendimizi daha da stres altında bırakmaya gerek yok. Yeterince sorunla karşı karşıyayken bir de kendimizin üstüne biz gitmeyelim.
if it makes you happy, it’s not a waste of time.
